پس از این که مسلمانان نیرومند شدند اجازه به قتال با کفار رسید:
مثال دیگر، قتال با کفار در مرحله اول برای این امت حرام قرار گرفت؛ زیرا در آن زمان لشکر و خلافتی وجود نداشت، سپس وقتی که رسول خدا ج هجرت نمود، و از هر طرف مسلمانان به آن سوی رجوع نمودند، و خلافت بر روی زمین متمکن گردید و توانستند با دشمنان به جهاد بپردازند خداوند این آیه را نازل فرمود:﴿أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَٰتَلُونَ بِأَنَّهُمۡ ظُلِمُواْۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ نَصۡرِهِمۡ لَقَدِيرٌ٣٩﴾[الحج: ۳٩]. «به کسانی که با آنان جنگ می‌شود از روی این که ستم دیده‌اند اجازه (جهاد) داده شد و همانا خداوند بر یاری‌کردن آنان تواناست».
و در این باره این آیه نازل گردید: ﴿مَا نَنسَخۡ مِنۡ ءَايَةٍ أَوۡ نُنسِهَا نَأۡتِ بِخَيۡرٖ مِّنۡهَآ أَوۡ مِثۡلِهَآ﴾[البقرة: ۱۰۶]. «هر آیه‌ای را که نسخ کنیم یا از یاد ببریم بهتر از آن یا همانند آن را می‌آوریم».
پس قول خداوند:﴿بِخَيۡرٖ مِّنۡهَآ﴾[البقرة: ۱۰۶]. در صورت منضم‌بودن نبوت بالخلافۀ است و قول او تعالی: ﴿أَوۡ مِثۡلِهَآ﴾[البقرة: ۱۰۶]. در صورتی است که بنابر اختلاف مظان مختلف باشد، والله أعلم.