طهارت صغری مختص در اطراف است:
طهارت صغری عبارت است از اکتفاء نمودن بر شستن دست و پا، زیرا این‌ها مواضعی هستند که افراد موجود در مناطق صالحه عادت دارند بر برهنه نگهداشتن و بیرون آوردن آنها از لباس، بنابر مذهب طبیعی که به آن در این قول رسول خدا جاشاره شد. «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ جعَنِ اشْتِمَالِ الصَّمَّاءِ» یعنی، «رسول خدا جاز پوشیدن لباسی که بر کل بدن پیچیده شود به گونه‌ای که دست و پا آزاد نگردند نهی فرموده است».
لذا در شستن این اعضاء هیچ‌گونه حرجی ایجاد نمی‌گردد، و این در بقیه اعضاء متحقق نمی‌شود، و نیز عادت بر این قرار گرفته است که متمدنان هر روزه برای نظیف نگهداشتن این اعضاء اهتمام می‌ورزند، و همچنین به هنگام رفتن پیش پادشاه و محافل و مجالس آن را ملاحظه و مراعات می‌نمایند و اگر بخواهند کار نظیفی را انجام دهند نیز به شستن آنها اقدام می‌نمایند.
فلسفۀ آن این است که آنها ظاهر و برهنه هستند، چرک و آلودگی به آنها زودتر سرایت می‌کند، و آنها به هنگام ملاقات و برخورد دیده می‌شوند، و نیز تجربه گواه است که شستن اطراف و پاشیدن آب بر سر و صورت نفس را از خواب و بیهوشی سنگین بیدار می‌سازد، و انسان باید در این باره به تجربیات و دانستنی‌های خویش و آنچه پزشکان به او امر کرده‌اند در باره کسانی که به غش و بیهوشی مبتلا شده‌اند و یا به مرض اسهال و رگ‌زدن و خون‌کشیدن مبتلا گشته‌اند برگردد.