سنت مسواک:
رسول خدا ج فرمود: «لَوْلا أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكَ عِنْدَ كُلِّ صَلاةٍ». «اگر بر امتم سنگینی احساس نمی‌کردم آنان را با مسواک‌زدن با هر نماز دستور می‌دادم، (یعنی از خوف، احساس تنگی نمی‌بود مسواک را مانند وضو شرط نماز قرار می‌دادم)»، و بدین اسلوب احادیث زیادی وارد شده است، و این‌ها دلایل روشنی هستند که اجتهاد رسول خدا ج در حدود شرعی دخالت دارد، و حدود شرعی وابسته به اهداف می‌باشند، و دفع تنگنا و حرج از آن اصولی است که مبنای احکام شرع می‌باشند.
گفتن راوی در بیان کیفیت مسواک زدن آن حضرت ج که می‌فرمود: «أع أع كأنه يتهوع» دال بر این است که انسان باید در مسواک زدن مبالغه نموده به منتهای دهان برسد و بلغم‌های گلو و سینه را بیرون آورد، مبالغه نمودن در مسواک زدن بیماری‌های دهان را از بین می‌برد و صدا را صاف و دهان را خوش‌بو می‌کند.