ندب و کراهیت:
اما ندب و کراهیت دارای تفصیلی میباشد، پس هر مندوبی که شارع به عین آن دستور دادهشان آن را بالا برده و آن را برای مردم مسنون قرار داده است، پس حال آن مانند حال واجب است و هر مندوبی که شارع بر بیان مصلحت آن اکتفاء نمود یا بر آن عمل نمود، بدون این که آن را سنت قررا داده باشدشان آن بر همان حالی باقی میماند که قبل از تشریع داشته است، و نصاب اجر به اعتبار آن مصلحتی است که به خاطر آن یافته شده است نه به اعتبار خود آن چیز، و همچنین حال مکروه بر همین تفصیل است که بیان گردید، و هرگاه این مقدمه به وقوع بپیوندد واضح خواهد شد که بیشتر قیاسهایی که مردم به آنها افتخار دارند و به خاطر آنها بر گروه اهل حدیث دستدرازی مینمایند عاقبت سوء آنها علیه خود آنان برمیگردد، ولی متوجه آن نیستند.