این امام باید مصلح و مجاهد باشد:
و چنین امامی که بتواند تمام ملل و اقوام جهان را روی یک دین و آیین جمع نماید به چند اصل علاوه از اصول مذکور نیاز دارد.
نخست آن که ملت را به‌سوی سنت راشده دعوت نموده آن‌ها را تزکیه و وضعیت آن‌ها را اصلاح نماید، سپس آن‌ها را به منزله جوارح و چشم و گوش خود قرار داده با اهالی روی زمین جهاد کند و مخالفان را به گوشه و کنار روی زمین پراگنده نماید، همین است منظور قول خداوند که می‌فرماید: ﴿كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ﴾[آل عمران: ۱۱۰]. «شما بهترین امّتى هستید که براى مردم پدید آورده شده است».
زیرا این امام به تنهایی نمی‌تواند که با تمام ملل پراکنده مبارزه نماید، وقتی که وضع چنین است لازم است که مادۀ شریعت او همان باشد که به منزله روش طبیعی و فطری برای ساکنان مناطق صالحه از عرب و عجم قرار گیرد، سپس آن علوم و منافعی که در نزد قوم او از بدیهیات به شمار آیند و در آن حال، قوم خود را بیشتر از دیگران در نظر داشته باشد.