صورت انسانی روح هوایی را حمّال خود قرار می‌دهد:
سپس انسانیت می‌آید و روح هوایی را که در بدن متصرف است حمّال خویش قرار داده به‌سوی اخلاقی که ریشۀ تحریکات و تخلفات هستند توجه می‌کند، پس آنها را آراسته نموده جلوه‌گاه آن چیزهایی قرار می‌دهد که آنها را از بالا تلقی می‌نماید، پس اگرچه در نظر اول هر کار مشتبه به نظر می‌رسد، اما نظر دقیق هر اثری را به منبعش ملحق می‌کند، و هر صورتی را با حمّالش جدا می‌سازد.