بسا اوقات انفاق در مصرفی، گمانگاه رحمت الهی است:
و گاهی انفاق نمودن در مصرفی، مظنه‌ای است برای رحمت الهی، چنانکه انگیزه‌ای در ملأاعلی نسبت به بالا بردن مقام منزلت ملتی پدید‌اید هر کسی که برای پیاده کردن آن اقدام نماید مورد رحمت الهی قرار می‌گیرد، و پیاده کردن آن در چنین وقتی مانند غزوه عسره می‌باشد و مانند آن می‌باشد که در موسم قحط‌سالی، قومی از همه خلق خدا نیازمندتر باشد و هدف زنده نگهداشتن آنها باشد.
خلاصه این که مخبر صادق از چنین گمانگاه‌ها، قاعده کلیه‌ای استنباط می‌نماید و می‌گوید: «من تصدق على فقير كذا وكذا أو في حالة كذا وكذا تقبل منه عمله» «کسی که بر فقیری چنین و چنان یا بر حالت چنین و چنان صدقه دهد عمل او قبول می‌شود» و آن را شنونده می‌شنود و آن را از ته دل باور نموده بر آن عمل می‌کند، پس آنچه را به او وعده شده حقا می‌یابد.