هرگاه انسان بمیرد در روح هوایی نشأتی دیگر پدید می‌آید:
و هرگاه انسان بمیرد در نسمه نشأت جدیدی پدید می‌آید، پس فیض روح الهی در آن قسمت که از حس مشترک باقی می‌ماند قوتی پدید می‌آورد که با کمک عالم مثال کار شنوایی، بینایی و گویایی را کفایت می‌نماید، هدف از این قوت، آن قوت متوسطه‌ای است که بین تجرد و محسوس مانند یک چیز واحد در عالم غیب پخش شده است، بسا اوقات این نسمه مستعد می‌گردد تا با کمک عالم مثال لباس نورانی یا ظلمانی بپوشد و از آنجا عجایبات عالم برزخ پدید می‌آیند.