کتب طبقه دوم:
طبقه دوم: آن کتاب‌هایی هستند که به پایه مؤطا و صحیحین نرسیده‌اند، اما در ردیف دوم از آن‌ها قرار دارند، مصنفین آن‌ها به وثوق و عدالت و حفظ و تبحر در فنون حدیث، شهرت دارند، و راضی نبودند در کتاب‌های خود راجع به شرایط خویش تساهل و چشم پوشی نمایند، بعدی‌ها آن کتاب‌ها را به قبول تلقی نموده‌اند، محدثین و فقها در هر قرن به آن‌ها توجه داشته‌اند، و در میان مردم شهرت یافته و مردم به آن‌ها از لحاظ شرح غریب، بررسی رجال و استنباط فقه آن‌ها، توجه نموده‌اند.
و عامه علوم مبتنی بر آن‌ها می‌باشند، مانند سنن ابی داوود، جامع ترمذی و مجتبی نسائی. امام رزین در تجرید الصحاح، و ابن أثیر در جامع الأصول، به این کتب و کتب طبقه اول توجه نموده‌اند، نزدیک است که مسند امام احمد از جمله کتب این طبقه باشد؛ زیرا امام احمد آن را اصل و معیاری برای شناخت صحیح و سقیم قرار داده و فرموده است: «ما ليس فيه فلا تقبلوه». «آنچه در آن نیست قبولش نکنید».