رسول خدا دین را به عرب تعلیم داد و خلافت عامه را در میان آن‌ها قرار داد:
یکی آن که تعلیم دادن دین به توسط آن حضرت ج به ایشان همراه با قیام خلافت عامه قرار گرفت، و این که خلفاء پس از او همشهری و هم‌فامیل او باشند که بر همین عادات و سنن نشو و نما یافته‌اند، و سرمه به چشم کشیدن مانند خود سرمه نیست، و حمیت و غیرت دینی در آن‌ها همراه با حمیت و غیرت قومی باشد، و بالارفتن امر و‌شان آن‌ها عُلّوی برای صاحب دین و آیین به حساب بیاید، بدین جهت آن حضرت ج فرمود: «الأَئِمَّةُ مِنْ قُرَيْشٍ»،و این که به خلفاء توصیه بشود که دین را استوار نگهداشته آن را در جهان گسترش دهند و همین است قول صدیق اکبر س که فرمود: «بَقَاؤُكُمْ عَلَيْهِ مَا اسْتَقَامَتْ بِكُمْ أَئِمَّتُكُمْ». «ماندن شما بر این تا زمانی است که ائمه شما بر آن استقامت داشته باشند».