گاهی نوزاد به هنگام زادنش مستحق نفرین و لعن قرار میگیرد:
باید دانست که اغلباً نوزاد بر فطرت میزاید، همانطور که گذشت، ولی گاهی به گونهای آفریده میشود که سزاوار لعن و نفرین قرار میگیرد در صورتی که هنوز هیچ عملی انجام نداده است، مانند آن کودکی که حضرت حضر ÷او را قتل نمود که طبعاً کافر آفریده شده بود، حدیث «مِنْ آبَائِهِمْ» محمول است بر احکام دنیا، و چنین نیست که توقف در احکام شرع از آنجاست که به آنها علم ندارند، بلکه از آنجاست که احکام به اعتبار مظنۀ ظاهری منضبط نیستند، یا این که نیازی به توضیح نداشتهاند یا به اعتبار وجود اشکالی که در آنهاست بگونهای هستند که مخاطبین آنها را نفهمند.