فقهای صحابه و تابعین:
حضرت ابراهیم نخعی و شاگردان او حضرت عبدالله بن مسعود و شاگردان او را از همه بیشتر در فقه ثابت قدم می‌دانستند، چنان‌که علقمه به مسروق گفت: «هل أحد منهم أثبت من عبد الله؟» حضرت امام ابوحنیفه به امام اوزاعی گفت: «إبراهيم أفقه من سالم، ولولا فضل الصحبة لقلت: إن علقمة أفقه من عبد الله بن عمر و عبد الله – هو عبد الله». «ابراهیم در مسائل فقهی از سالم بیشتر آگاهی دارد و اگر فضیلت صحابیت نمی‌بود اعتراف می‌کردم که فقاهت علقمه از عبدالله بن عمر بیشتر است» و اصل مذهب او فتاوای عبدالله بن مسعود و قضایای حضرت علی س و فتاوای او و قضایای شریح و قضاۀ دیگر کوفه می‌باشند که آنچه را خداوند برای او میسر کرد جمع‌آوری فرمود، سپس در آثار آن‌ها همان رفتاری را انجام داد که اهل مدینه در آثار اهل مدینه منوره انجام دادند، آثارش مانند آثار آن‌ها تخریج گردید، پس در هر بابی برای او مسایل فقه ملخص گردید.