خداوند پیامبرش را مبعوث فرمود تا به مردم هدایت را بیان نماید:
خداوند میفرماید: ﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسَۡٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ٤٣ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلزُّبُرِۗ وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلذِّكۡرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ٤٤﴾[النحل: ۴۳-۴۴]. که «و پیش از تو جز مردانى را که به آنان وحى مىکردیم، بر نیانگیختیم، پس اگر نمىدانید از [دانایان] اهل کتاب بپرسید. [آنان را] با دلایل و کتابها [فرستادیم] و به تو قرآن نازل کردیم تا براى مردم روشن سازى آنچه را که بر آنان فرو فرستاده شده است و باشد که اندیشه کنند».
باید دانست که خداوند پیامبرش ج را فرستاد تا برای مردم بیان کند آنچه را بر پیامبر ج وحی فرموده است از ابواب عبادات، تا بدانها چنگ زنند، و از ابواب گناهها، تا از آنها پرهیز نمایند، و آن منافعی که مورد پسندش باشد تا بدانها اقتدا نمایند... و از جمله آن توضیح و بیان، این هم هست که مقتضاء و اشارۀ وحی و امثال آن را نیز نشان دهد.