دوم مناجات:
یکی از کارهای تعظیمی این است که انسان در جلو خداوند جهت مناجات ایستاده به‌سوی او متوجه گردد، بالاتر از این آنست که ذلت و پستی خویش و عظمت و کبریایی خداوند را در نظر داشته باشد، پس سر خود را خم کند، زیرا این امر طبیعی است در میان همه انسان‌ها حتی حیوان‌ها که بلند نگهداشتن سر، علامت غرور و تکبر است و فرودآوردنش، نشانی خضوع و فروتنی است، چنانکه خداوند می‌فرماید: ﴿فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ٤﴾[الشعراء: ۴]. «آن گاه آنان در برابرش گردن نهند».