وجود رسول از مقتضیات حکمت خداوندی است:
باز حکمت خداوندی در انتظار وجود مردی رشید و پاک که مستعد نزول وحی باشد قرار گرفت، در حالی کهشان او را عالی و مکان او را مرتفع قرار داده باشد و همین که او به وجود آمد او را برای خودش ایجاد کرد و برای اتمام مرادش او را دلیلی قرار داد و بر او کتاب خود را نازل فرمود و اطاعت او را بر بندگانش لازم قرار داد، چنانکه در حق حضرت موسی ÷میفرماید: ﴿وَٱصۡطَنَعۡتُكَ لِنَفۡسِي٤١﴾[طه: ۴۱]. «تو را برای خودم ساختم».
پس آنچه این علوم را در غیب الغیب تعیین نمود عنایت خداوندی نسبت به نوع بود و فیضان نفوس ملأاعلی را از حق تعالی، استعداد نوع خواستار شد و شریعت خاصه را در کنار قرینهها احوال نوع، به اصرار خواستار شد، ﴿قُلۡ فَلِلَّهِ ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُ﴾[الأنعام: ۱۴٩].