حیات صحابه – جلد پنجم

قول پیامبر ص: «اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ»

احمد از عبداللَّه بن عمر بروایت نموده، که گفت: رسول خدا صوقتی می‏خاست بخوابد می‏گفت: «اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ، عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ، أَشْهَدُونَ أَن لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ، وَحْدكَ لَا شَرِيك لَكَ وَأَنَّ مُحَمْدا عَبْدُكَ وَرَسُوْلك وَالْـمَلَاِئكَةُ يَشْهَدُون. اللهم إِني أعُوذُ بِكَ مِن وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءًا أَوْ أَجْرَهُ إِلَى مُسْلِمٍ»، ترجمه: «بار خدایا، آفریننده آسمان‏ها و زمین،عالم غیب و حاضر، پروردگار همه چیز و خدای همه چیز، شهادت می‏دهم که خدایی جز تو که واحد و لا شریک هستی نیست، و محمد بنده و رسولت است، و ملائک هم شهادت می‏دهند. بار خدایا، من به تو از شیطان و شرکش پناه می‏برم، و از این پناه می‏برم که برای خودم گناهی کسب کنم یا آن را برای مسلمانی برسانم» [۸۶۲].

ابو عبدالرحمن می‏گوید: رسول خدا صاین را به عبداللَّه بن عمرو می‏آموخت، و وقتی می‏خواست بخوابد این را می‏گفت، اسناد آن حسن است، چنانکه هیثمی (۱۲۲/۱۰) گفته، و در روایت دیگری نزد وی به اسناد حسن آمده: «وَ أَعُوذ بك أَنَّ أَقترف» در بدل «أوان اقترف»، طبرانی این را به مثل آن روایت نموده، مگر اینکه در روایت وی آمده: (علی نفسی اثما)، و در روایتی از عبداللَّه بن عمرو آمده، که وی به عبداللَّه بن یزید گفت: آیا کلماتی را به تو نیاموزم، که رسول خدا صآن‏ها را به ابوبکر وقتی می‏خواست بخوابد، می‏آموخت... و مثل آن را متذکر شده. هیثمی (۱۲۳/۱۰) می‏گوید: این را طبرانی به دو اسناد روایت نموده، و رجال روایت اول رجال صحیح‌اند، غیر حیی بن عبداللَّه المعافری، که گروهی ثقه‏اش دانسته، و غیر آنان ضعیفش دانسته‏اند. و حدیث ابوبکر در این مورد گذشت. و احمد به اسناد حسن از عبداللَّه بن عمرو بروایت نموده که: رسول صوقتی برای خواب پهلو می‏زد می‏گفت: «باسمك ربي فاغفر لي ذنبي»، ترجمه: «به نامت پروردگارم، گناهم را برایم ببخش» [۸۶۳]. این چنین در المجمع - ۱۲۳/۱۰) آمده است.

[۸۶۲] صحیح. احمد (۲/ ۱۷۱، ۱۹۶) هیثمی آن را حسن دانسته است. [۸۶۳] حسن. احمد (۲/ ۱۷۴) هیثمی آن را حسن دانسته است.