حیات صحابه – جلد پنجم

پیامبر صو بد دانستن بلغم انداختن در مسجد

بخاری و مسلم و ابوداود - لفظ از ابوداود است - از ابن عمر بروایت نموده‏اند که گفت: در حالی که رسول خدا صروزی سخنرانی می‏کرد، ناگهان بلغمی [۲۴۴]را در قبله مسجد دید، آن گاه بر مردم خشمگین شد و آن را خراشید، می‏افزاید: و می‏پندارمش که گفت: و زعفرانی را خواست و آن را بدان مالید، و گفت: «وقتی که یکی از شما نماز می‏گزارد، خداوند در پیش رویش می‏باشد، بنابراین در پیش رویش تف نیندازید» [۲۴۵]. و نزد ابن خزیمه در صحیحش از حدیث ابوسعید روایت است که: بعد از آن با خشم به طرف مردم روی گردانیده گفت: «آیا یکی از شما دوست دارد، که مردی همراهش روبرو شود و بر رویش تف نماید؟ هر یکی از شما وقتی به نماز بر می‏خیزد، با پروردگارش روبرو می‏شود و ملک هم از طرف راستش است، بنابراین به طرف پیش رویش و طرف راستش تف ننماید» [۲۴۶]. این چنین در الترغیب (۱۶۳/۱) آمده است. و عبدالرزاق از ابوهریره سروایت نموده، که گفت: مسجد از بلغم و آب بینی منقبض می‏شود، چنانکه پاره گوشت یا پوست در آتش منقبض می‏گردد [۲۴۷]. این چنین در الکنز (۲۶۰/۴) آمده است.

[۲۴۴] در نص: «نخامه» استعمال شده، که آب بینی و خلط سینه و بلغم را افاده می‏کند. م. [۲۴۵] بخاری (۴۱۱) مسلم (۵۴۷). [۲۴۶] احمد (۳/ ۶۵) ابوخزیمة و ابوداوود (۴۸۰) و آن را صحیح دانسته و ذهبی با وی موافقت نموده. آلبانی می گوید: حسن صحیح است: صحیح الترغیب (۲۸۲). [۲۴۷] گفته شده: هدف اهل مسجد است، که عبارتند از ملائک.