حیات صحابه – جلد پنجم

قول معاذ سهنگام وفاتش درباره علاقمندی‏اش به علم

ابونعیم در الحلیه (۲۳۹/۱) از معاذبن جبل سروایت نموده که: وقتی مرگ به سراغ وی آمد، گفت: ببینید که صبح نموده‏ایم؟ کسی آمد و گفت: صبح نشده است، باز فرمود: بببینید که صبح نموده‏ایم؟ کسی آمد و گفت: صبح نشده است، تا اینکه در آن جریان کسی آمد و گفت: حالا صبح نمودی، گفت: به خداوند از شبی پناه می‏برم که صبح آن به‌سوی آتش باشد، مرحبا به مرگ، مرحبا به زیارت کننده‏ای که بعد از غیابت آمده، دوستی که در حال فقر و تنگدستی آمده، بار خدایا، من از تو می‏ترسیدم، اما امروز به تو امید دارم، بار خدایا، تو می‏دانی که من دنیا را و طول بقا را در آن به خاطر جاری بودن نهرها و نشانیدن درخت‏ها دوست نداشتم، ولی آن را به خاطر تشنگی در وقت گرمای روز و تحمل ساعت‏های سخت و مزاحت علما آن هم در جمع زیادی در حلقه‏های ذکر [۳۷۹]دوست داشتم. ابن عبدالبر این را در جامع بیان العلم (۵۱/۱) بدون اسناد ذکر نموده است.

[۳۷۹] یعنی: علم.