حیات صحابه – جلد پنجم

رغبت ابوموسی و ابوهریره لبه نماز

ابونعیم در الحلیه (۲۵۹/۱) از مسروق روایت نموده، گفت: در سفری با ابوموسی اشعری سبودیم، و شب را به بستان مزروعی پناه بردیم، آن جا پیاده شدیم و ابوموسی شب به نماز برخاست - و حسن صوت و حسن قرائتش را متذکر شده - و افزوده: و بر هر چیزی مرور می‏نمود، آن را می‏گفت [۱۹۱]، بعد از آن گفت: «اللهم انت السلام، ومنك السلام، و انت الـمؤمن تحب الـمؤمن، وانت الـمهيمن وتحب الـمهيمن، وانت الصادق تحب الصادق». ترجمه: «بار خدایا، تو سلام هستی، و سلامتی از توست، و تو مومن هستی و مؤمن را دوست می‏داری، و تو حفظ کننده هستی و حفظ کننده را دوست می‏داری، و تو صادق هستی و صادق را دوست می‏داری».

و ابونعیم در الحلیه (۳۸۳/۱) از ابوعثمان نهدی روایت نموده گفت: هفت شب نزد ابوهریره سمهمان بودم، او و خادمش و همسرش شب را در سه نوبت قیام می‏نمودند.

[۱۹۱] این چنین در اصل و الحلیه آمده است، شاید مراد این باشد که: وقتی به آیت تسبیح مرور می‏نمود تسبیح می‏گفت و وقتی به آیت سئوال می‏گذشت سئوال می‏نمود چنانکه در حدیث حذیفه سگذشت. م.