حیات صحابه – جلد پنجم

دعاهای عبداللَّه بن عباس س

بزار از سعیدبن جبیر روایت نموده که ابن عباس بمی‏گفت: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بنورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَشْرَقَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ، أَنْ تَجْعَلَنِي فِي حِرْزِكَ، وَحِفْظِكَ، وَجِوَارِكَ، وَتَحْتَ كَنَفِكَ». ترجمه: «بار خدایا، من تو را به نور و جهت که آسمان‏ها و زمین از آن روشن گردیده‏اند سئوال می‏کنم، که مرا در پناه، حفظ، امان و زیر رعایت خود بگردانی» [۹۷۴]. هیثمی (۱۸۴/۱۰) می‏گوید: رجال آن رجال صحیح‏اند.

وبخاری در الادب المفرد (ص۱۰۰) از سعید روایت نموده، که گفت: ابن عباس می‏گفت: «اللهم قنعني وبارك لي فيه، وأخلف على كل غائبة بخير». ترجمه: «بار خدایا، برایم قناعت نصیب گردان، و در آن [۹۷۵]برایم برکت بده، و بر هر غائبم به خیر و سلامتی جانشین و نگهبان باش» [۹۷۶].

و اسماعیل قاضی از طاووس روایت نموده، که گفت: از ابن عباس شنیدم که می‏گوید: «اللهم تقبل شفاعة محمد الكبرى، وارفع درجة العليا، واعطه سؤله فى الاخرة والاولى كما آتيت إبراهيم وموسى عليهما السلام». ترجمه: «بار خدایا، شفاعت بزرگ محمد ص را قبول فرما، و درجه بلندش را بلند گردان، و سئوالش را در آخرت و دنیا بده، چنان که برای ابراهیم و موسی علیهما السلام دادی». ابن کثیر در تفسیرش (۵۱۳/۳) می‏گوید: اسناد آن جید، قوی و صحیح است.

[۹۷۴] صحیح. طبرانی (۱۰/ ۲۵۹) و بزار چنانکه در المجمع (۱۰/ ۱۸۴) آمده است. [۹۷۵] البته در آنچه رزق داده‏ای. [۹۷۶] ضعیف موقوف. بخاری در ادب المفرد (۶۸) و ابن خزیمه (۲۷۲۸) آلبانی آن را در ضعیف الادب (۱۰۷) ضعیف دانسته است. همچنین بصورت مرفوع نیز روایت شده است. نگا: الضعیفة (۶۰۴۲).