حیات صحابه – جلد پنجم

تسبیح ابوصفیه، ابوهریره و سعد با سنگریزه‌ها

بغوی از ابوسفیه سمولای پیامبر صروایت نموده که به او پوستی انداخته می‏شد، و زنبیلی که در آن سنگریزه‏ها می‏بود آورده می‏شد، و به آن تا نصف روز تصبیح می‏گفت و بعد از آن برداشته می‏شد، و وقتی نماز اول [ظهر] را می‏گزارد، تا شب تسبیح می‏گفت. این چنین در البدایه (۳۲۲/۵) آمده است. و بغوی هم چنان از یونس بن عبید از مادرش روایت نموده، که گفت: ابوصفیه - مردی از مهاجرین - را دیدم که با هسته خرما تسبیح می‏گفت. این چنین در بخاری روایت نموده است - البته در غیر صحیح [البخاری] -. این چنین در الاصابه (۱۰۹/۴) آمده، و همین طور ابن سعد (۶۰/۷) روایتش نموده. وابونعیم در الحلیه (۳۸۳/۱) از ابوهریره سروایت نموده که: وی تاری داشت و در آن هزار گره زده شده بود، و تا اینکه به آن تسبیح نمی‏گفت به خواب نمی‏رفت. و نزد ابوداود (۵۵/۳) از ابونضره روایت است که گفت: شیخی از طفاوه برایم حدیث بیان نموده گفت: در مدینه نزد ابوهریره مهمان شدم، مردی را از اصحاب رسول خدا صندیدم که از وی بهتر و خوب‏تر در خدمت مهمان باشد، روزی در حالی که من نزدش بودم، و او بر تختش قرار داشت، همراهش کیسه‏ای بود و در آن سنگریزه یا هسته خرما قرار داشت، در پایینش کنیز سیاهش بود و او به آن تسبیح می‏گفت، و وقتی آنچه در کیسه بود تمام شد، کیسه را به‌سوی همان کنیز انداخت، و او آن‏ها را دوباره جمع نمود و در کیسه انداخت و برای ابوهریره بلندش نمود... و حدیث را به طول آن ذکر نموده [۷۴۸]. و ابن سعد (۱۴۳/۳) از حکیم بن دیلمی روایت نموده که: سعد سبا سنگریزه‏ها تسبیح می‏گفت.

[۷۴۸] ضعیف. ابوداوود (۲۱۷۴) در سند آن کسانی نام برده نشده‌اند. آلبانی آن را ضعیف دانسته است.