قول عبداللَّه بن مسعود و معاذ بن جبل درباره جماعت
مسلم، ابوداود، نسائی و ابن ماجه از ابن مسعود سروایت نمودهاند که گفت: کسی که دوست دارد، فردا با خداوند، مسلمان روبرو شود، باید بر این نمازها، در همان جایی که برای آنها اذان گفته [۲۷۴]میشود محافظت نماید، چون خداوند تعالی برای نبیتان سنن هدایت را مشروع گردانیده است، و اینها از سنن هدایتاند، و اگر شما در خانههایتان نماز بگذارید، چنانکه این متخلف در خانهاش نماز میگزارد، سنت نبیتان را ترک نمودهاید، و اگر سنت نبیتان را ترک نمودید گمراه میشوید، و هر مردی که خود را پاک سازد، و پاکی را نیکو دارد، و بعد بهسوی مسجد از این مسجدها روی بیاورد، خداوند به او در هر گامی که بر میدارد نیکیای مینویسد، و درجهای بدان بلندش میکند، و بدیی را به سبب آن از وی محو میکند، و ما خود را چنان دریافتیم، که جز منافق معلوم النفاق، از جماعت تخلف نمیورزید، و مردی در حالی به جماعت آورده میشد، که بر شانههای دو تن دیگر تکیه میداد و آنان وی را میآوردند، تا اینکه در صف ایستاد کرده میشد، و در روایتی آمده: ما خود را در حال یدریافتیم، که از نماز جز منافقی که نفاقش دانسته شده بود یا مریض تخلف نمیورزید، حتی که مردی در میان دو مرد دیگر راه میرفت، و به نماز میآمد، و گفت: رسول خدا صسنن هدایت را به ما تعلیم داده است، و از سنن هدایت نماز در مسجدی است که در آن اذان داده میشود [۲۷۵]. این چنین در الترغیب (۲۲۴/۱) آمده است.
و این را هم چنین عبدالرزاق و ضیاء در المختارة به طول آن، چنانکه در الکنز (۱۸۱/۴) آمده، روایت کردهاند. و این را طیالبسی (ص۴۰) هم چنین به مانند آن روایت نموده، و افزوده است: و من هر یک از شما را چنان مییابم، که مسجدی در خانهاش دارد، و در آن نماز میگزارد، و اگر در خانههایتان نماز بگذارید و مسجدهایتان را ترک کنید، سنت نبیتان را ترک نمودهاید.
و ابونعیم در الحلیه (۲۳۵/۱) از معاذبن جبل سروایت نموده است، که گفت: کسی که دوست دارد، نزد خداوند ﻷدر امان باشد، باید به این نمازهای پنجگانه، در همان جاهایی که برای آنها صدا میشود، بیاید، چون اینها از سنن هدایتاند، و از چیزهاییاند که نبیتان برایتان سنت گذاشته است، و نگوید: من در خانهام جای نماز گزاردن دارم، و در آنجا نماز میگزارم، چون اگر شما این را انجام دهید، سنت نبیتان را ترک نمودهاید، و اگر سنت نبیتان را ترک کنید گمراه میشوید.
[۲۷۴] یعنی: در مساغجد، که برای نمازها اذان گفته میشود و نماز با جماعت خوانده میشود، و مراد از سنن هدایت هم جماعت است نه خود نمازها. م. [۲۷۵] مسلم (۶۵۴) ابوداوود (۵۵۰) ابن ماجه (۷۷۷) احمد (۱/ ۳۸۲، ۴۱۵) نسائی (۲/ ۱۰۸).