حیات صحابه – جلد پنجم

خوف ابودرداء از اینکه روز قیامت به او گفته شود: در آنچه آموختی چه عمل نمودی؟

بیهقی از لقمان ابن عامر روایت نموده، که گفت: ابودرداء سمی‏گفت: من از پروردگارم، روز قیامت از این می‏ترسم که مرا در حضور مخلوق فراخواند و به من بگوید: ای عویمر، بگویم: لبیک، پروردگارم، بگوید: آنچه را که آموختی چه عمل نمودی؟ [۵۵۳]. این چنین در الترغیب (۹۰/۱) آمده است. و ابونعیم در الحلیه (۲۱۴/۱) از لقمان مثل این را روایت کرده است. و نزد وی هم چنان از ابودرداء سروایت است که گفت: سخت‏ترین چیزی که از آن می‏ترسم، این است که در روز قیامت به من گفته شود: ای عویمر، آموختی یا جاهل بودی؟ اگر بگویم: آموختم و دانستم، هر آیه‏ای که امر می‏کند یا نهی می‏نماید از فریضه‏اش می‏پرسد: آیت امر کننده می‏پرسد: آیا تمثیل و عملی نمودی؟ و نهی کننده می‏پرسد: آیا خود را بازداشتی؟ و از علمی که نفع نمی‏رساند و نفسی که سیر نمی‏شود و دعایی که شنیده نمی‏شود به خداوند پناه می‏برم، و ابونعیم در الحلیه (۲۱۳/۱) از ابودرداء روایت نموده، که گفت: انسان تا عالم نباشد، متقی و پرهیزگار نمی‏باشد، و به علم تا این که عمل ننماید هرگز زیبا نمی‏باشد. و نزد وی (۲۱۱/۱) هم چنان از وی مثل قول ابن مسعود از طریق عدی روایت است. و نزد وی (۲۲۳/۱) از وی روایت است که گفت: بدترین مردم در منزلت نزد خداوند ﻷدر روز قیامت عالمی است که از علمش نفع برده نمی‏شود.

[۵۵۳] ضعیف. طبرانی (۹/ ۱۸۲) در سند آن شریک بن عبدالله ضعیف است. نگا: المجمع (۱۰/ ۳۴۷) و الضعیفة (۴۱۵۷) و ضعیف الجامع (۴۲۸۸).