حیات صحابه – جلد پنجم

اهتمام و توجه علی و ابن مسعود ببه سنت قبل از ظهر

ابن ابی شیبه از حذیفه بن اسید روایت نموده، که گفت: علی بن ابی طالب سرا دیدم که وقتی آفتاب زوال می‏نمود، چهار رکعت طولانی به جای می‏آرود، از این امر پرسیدمش، گفت: رسول خدا صرا دیدم که این را می‏خواند... و مانند حدیث ابوایوب سرا ذکر نموده. این چنین در الکنز (۱۸۹/۴) آمده است. و طبرانی در الکبیر از عبداللَّه بن یزید روایت نموده، که گفت: متصل‏ترین و نزدیک‏ترین مردم به عبداللَّه بن مسعود سبرایم حدیث بیان نمود که: وی چون آفتاب زوال می‏نمود، بر می‏خاست و چهار رکعت نماز می‏خواند، و در آن‏ها دو سوره از مئین [۳۲۵]می‏خواند، و وقتی مؤذن‏ها ندا بر می‏آوردند، جامه‏هایش را بر خود محکم می‏نمود، و باز برای نماز بیرون می‏رفت [۳۲۶]. هیثمی (۲۲۱/۲) می‏گوید: در این راوی است که از وی نام برده نشده است. و نزد وی همچنان از اسود و مره و مسروق روایت است که گفتند: عبداللَّه گفت: چیزی از نماز روز به نماز شب برابر نمی‏آید، مگر چهار رکعت قبل از ظهر، و فضیلت آن‏ها بر نماز روز چون فضیلت نماز جماعت بر نماز فرد است. هیثمی (۲۲۱/۲) می‏گوید: در این بشیربن ولید کندی است، گروهی وی را ثقه دانسته‏اند، ولی باز هم درباره‏اش کلامی هست، و بقیه رجال آن رجال صحیح‌اند. منذری در ترغیبش (۳۶۵/۱) می‏گوید: این حدیث موقوف است، ولی باکی در آن نیست. ابن جریر از ابن مسعود روایت نموده، که گفت: چیزی از نماز روز را به نماز شب برابر نمی‏کردند، مگر چهار رکعت قبل از ظهر را، و آنان بر این باورند که آن چهار رکعت ارزش نماز شب را دارند. این چنین در الکنز (۱۷۹/۴) آمده است.

[۳۲۵] یعنی از سوره هایی که دارای صد آیه و یا زیاده از آن هستند. م. [۳۲۶] ضعیف. طبرانی (۹/ ۲۸۷) در سند آن یک مجهول است: المجمع (۲/ ۲۲۱).