حیات صحابه – جلد پنجم

قول پیامبر ص: من چه نیکو مردی برای شریرهای امتم هستم

شیرازی در الالقاب و ابن نجار از ام سلمه لروایت نموده‏اند که گفت: رسول خدا صفرمود: «من چه نیکو مردی برای شریرهای امتم هستم». آن گاه مردی از مزینه به او گفت: ای رسول خدا، تو برای شریرهای ایشان هستی، حال خوبان آنان چگونه خواهد بود؟ گفت: «خوبان امتم به اعمال‌شان داخل جنت می‏شوند، و شریرهای امتم انتظار شفاعتم را می‏کشند، ولی شفاعتم در روز قیامت برای جمیع امتم مباح است، مگر برای مردی که اصحابم را بدگویی نماید» [۹۲]. این چنین در الکنز (۲۷۲/۷) آمده است.

[۹۲] ابونعیم در الحلیة (۱۰/ ۲۱۹) طبرانی در الکبیر (۷۴۸۳) از ابی امامة بطور مرفوع که در سند آن جمیع بن ثوب الرحبی که بخاری درباره اش می گوید: منکر الحدیث است. نسائی می گوید: متروک است. ابن عدی می گوید: روایاتش نشانه‌ی ضعیف بودنش است. نگا: التذکره با تحقیق من (۳۸۴).