حیات صحابه – جلد پنجم

خشم سهل بن سعد ساعدی بر کسی که در مجلس وی به چیز دیگری خود را مشغول گردانید

طبرانی در الکبیر از ابوحازم از سهل سروایت نوده که: وی در مجلس قومش بود، و برای‌شان از رسول خدا صحدیث بیان می‏نمود، و آنان یکی به‌سوی دیگری متوجه می‏شدند، و با هم صحبت می‏کردند، آن گاه وی خشمگین شد و گفت: اینها را نگاه کن، من برای‌شان از رسول خدا صاز آنچه چشم هایم دیده و گوش هایم شنیده صحبت می‏کنم، و اینان با خود مشغول‏اند!! به خدا سوگند از بین شما خارج خواهم شد و ابداً به طرف شما رجوع نخواهم کرد. به او گفتم: کجا می‏روی؟ گفت: می‏روم و در راه خدا جهاد می‏کنم، گفتم: جهاد بر تو لازم نیست، و خود را بر اسب نمی‏توانی محکم بگیری، و نمی‏توانی با شمشیر بزنی، و نمی‏توانی با نیزه بزنی، گفت: ای ابوحازم، می‏روم و در صف می‏باشم، و تیر نامعلومی یا سنگی به سراغم می‏آید، و خداوند برایم شهادت نصیب می‏گرداند. هیثمی (۱۵۵/۱) می‏گوید: در این عبدالحمید بن سلیمان آمده، و ضعیف می‏باشد.