حیات صحابه – جلد پنجم

عملکرد شاعران پیامبر صهنگام نزول این آیه: والشعراء یتبعهم الغاوون

ابن اسحاق از ابوالحسن - مولای تمیم داری س- روایت نموده است، که گفت: هنگامی که نازل شد:

﴿وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ ٢٢٤﴾[الشعراء: ۲۲۴].

ترجمه: «شاعران را گمراهان پیروی می‏کنند».

حسان بن ثابت و عبداللَّه بن رواحه و کعب بن مالک شدر حالی نزد رسول خدا صآمدند که گریه می‏کردند، و گفتند: خداوند در حالی که این آیه را نازل فرمود، می‏دانست که ما شاعر هستیم، پس پیامبر صتلاوت نمود:

﴿إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ﴾. ترجمه: «مگر آنانی که ایمان آورده‏اند و عمل نیکو نموده‏اند». افزود: «این شمایید»، ﴿وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا﴾ترجمه: «و خدا را زیاد یاد نموده‏اند»، فرمود: «این شمایید»، ﴿وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُوا﴾[الشعراء: ۲۲۷]. ترجمه: «و انتقام گرفتند بعد از این که بر آنان ستم شد». افزود: «این شمایید» [۱۴۷]. این را ابن ابی حاتم و ابن جریر از روایت ابن اسحاق روایت نموده‏اند، و ابن ابی حاتم این را از ابوالحسن - مولای بنی نوفل - به معنای آن روایت نموده، کعب را ذکر نکرده است، چنان که در تفسیر ابن کثیر (۳۵۴/۳) آمده، و حاکم (۴۴۸/۳) این را از ابوالحسن به سیاق ابن ابی حاتم روایت نموده است.

[۱۴۷] ضعیف. ابن ابی حاتم که مرسل است. ابوالحسن مولای تمیم هم مقبول است که متابعه نشده و بدینگونه (لین) است.