حیات صحابه – جلد پنجم

آنچه را عبداللَّه بن زبیر در وقت شنیدن رعد می‏گفت

بخاری در الادب المفرد (ص۱۰۶) از عبداللَّه بن زبیر روایت نموده که: وی وقتی رعد را می‏شنید صحبت را قطع می‏نمود و می‏گفت: «سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ». ترجمه: «پاکی است ذاتی را که رعد تسبیح و حمد وی را می‏گوید و ملائک نیز از خوف وی (تسبیح و حمدش را می‏گویند)». و بعد از آن می‏گفت: این بیم دادن شدید برای اهل زمین است. این را همچنان مالک از ابن زبیر به مثل آن، چنانکه در مشکاة آمده، روایت کرده است، مگر این که وی این قولش را: بعد از آن می‏گفت... تا آخرش متذکر نشده است.