حیات صحابه – جلد پنجم

رغبت و علاقمندی انس، ابوموسی و ابن عمر شبه ذکر

ابونعیم در الحلیه (۲۵۹/۱) از انس بن مالک سروایت نموده، که گفت: در یکی از سفرهای ابوموسی با وی همراه بودیم، وی مردم را شنید که با فصاحت صحبت می‏نمودند، پس گفت: ای انس چرا اینطور می‏شنوم؟ بیا تا پروردگارمان را یاد نماییم، چون یکی از اینان نزدیک است پوست را با زبانش بدرد... و حدیث را چنان که در ایمان به آخرت گذشت ذکر نموده. و طبرانی از معاذبن عبداللَّه بن رافع روایت نموده، که گفت: در مجلسی بودم، که در آن عبداللَّه بن عمر و عبداللَّه بن جعفر و عبداللَّه بن ابی عمیره شحاضر بودند، ابن ابی عمیره گفت: از معاذبن جبل شنیدم که می‏گوید: از رسول خدا صشنیدم که می‏فرمود: «دو کلمه‏ای هست، که برای یکی ازآنان به رسیدن به عرش بازدارنده‏ای وجود ندارد، و دیگری مابین آسمان، و زمین را پر می‏کند: «لا إله إلا الله، والله اكبر»، آن گاه ابن عمر برای ابن ابی عمیره گفت: تو از وی شنیدی که این را می‏گوید؟ گفت: آری، سپس عبداللَّه بن عمر گریست، تا این که ریشش از اشک‌هایش تر گردید، و گفت: این دو کلمه‏ای‌اند که دوست‌شان داریم و با آن‏ها الفت داریم [۶۲۳]. منذری در الترغیب (۹۴/۳)می‏گوید: راویان وی تا معاذبن عبداللَّه ثقه‏اند، بهجز ابن لهیعه، و این حدیثش شواهدی هم دارد، و هیثمی (۸۶/۱۰) می‏گوید: معاذبن عبداللَّه را نشناختم، و ابن لهیعه حدیثش حسن است، و بقیه رجال آن ثقه‏اند. و ابن سعد (۲۲/۷) از جریری روایت نموده، که گفت: انس بن مالک از ذات عرق احرام بست، می‏گوید: از وی تا این که حلال نشد، نشنیدیم که به جز از ذکر خدا حرف زده باشد، می‏گوید: وی به او گفت: ای برادرزاده‏ام احرام اینطور است.

[۶۲۳] ضعیف. طبرانی (۲۰/ ۱۶۰) و معاذ بن عبدالله بن رافع شناخته شده نیست. ابن لهیعة نیز ضعیف است. نگا: ضعیف الترغیب (۹۴۹).