حیات صحابه – جلد پنجم

دعاهایش برای حسن و حسین ب

بزار از ابن مسعود سروایت نموده که: پیامبر صبرای حسن و حسین بگفت: «اللهم إني أحبهما فأحبهما ومن أحبهما فقد أحبني»، ترجمه: «بار خدایا، من این دو را دوست می‏دارم، پس تو هم دوست‌شان بدار، و کسی ایشان را دوست بدارد، به درستی که مرا دوست می‏دارد» [۸۰۵]. هیثمی (۱۸۰/۹) می‏گوید: اسناد آن جید است.

و نزد وی هم چنان از ابوهریره سبه این لفظ روایت است: «اللهم إني أحبهما فأحبهما». اسناد آن، چنان که هیثمی گفته، حسن است. و اینطور این را نسائی و ابن حبان از اسامه سروایت نموده‏اند، و در آخرش افزوده‏اند: «وَأَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا»، ترجمه: «و دوست بدار کسی را که ایشان را دوست می‏دارد». و در اولش آمده: «اینان پسرانم‌اند، و پسران دخترم» [۸۰۶]. چنانکه در المنتخب (۱۰۵/۵) آمده است. و این را ابن ابی شیبه و طبالیسی از ابوهریره مثل حدیث اولین روایت نموده و افزوده‏اند: «و کسی را که ایشان را بد می‏برد، بد ببر». چنانکه در المنتخب (۱۰۶/۵) آمده است.

بخاری و مسلم و غیر آن دو از ابوهریره سو طبرانی از سعبدبن زید و عایشه ببه شکل مرفوع روایت نموده‏اند: «بار خدایا، من حسن را دوست می‏دارم، تو هم دوستش بدار، و کسی را دوست بدار که دوستش می‏دارد» [۸۰۷]. این چنین در المنتخب (۱۰۲/۵) آمده است. و نزد ابن عساکر از محمدبن سیرین به این لفظ روایت است: «بار خدایا، سالمش دار، و توسط وی سالم بگردان»، چنانکه در المنتخب (۱۰۴/۵) آمده است. امام‏های ششگانه: غیر ابودرداء، از براء سروایت نموده‏اند که گفت: نبی صرا دیدم که حسین سرا بر شانه‏اش حمل نمود و گفت: «بار خدایا، من دوستش می‏دارم و تو هم دوستش بدار». این چنین در المنتخب (۱۰۵/۵) آمده است.

[۸۰۵] صحیح. احمد (۶/ ۲۹۸) از حدیث ام سلمه. نگا: المجمع (۹/ ۱۸۰). [۸۰۶] حسن. ترمذی (۳۷۶۹) و گفته: حسن وغریب است. طبرانی در الصغیر (۱/ ۱۹۹) ابن حبان (۲۲۳۴) آلبانی آن را حسن دانسته است. [۸۰۷] بخاری (۳۷۴۹) مسلم (۲۴۲۲).