حیات صحابه – جلد پنجم

قول ابن مسعود درباره معنای: الیه یصعد الکلم الطیب

طبرانی از عبداللَّه بن مسعود سروایت نموده، که وی می‏گفت: وقتی که حدیثی برای‌تان بیان نمودم، تصدیق آن را از کتاب خداوند ﻷبرای‌تان می‏آورم، بنده مسلمان وقتی که بگوید: «سُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ وتبارك الله» ملکی آن را قبض می‏کند، و زیر بالش قرار می‏دهد، بعد با آن بلند می‏شود، و بر هر گروه ملائکی که عبور نماید، برای گوینده آن مغفرت می‏خواهند، تا اینکه با آن در مقابل و پیش روی خداوند رحمن تبارک و تعالی می‏آید، بعد از آن عبداللَّه تلاوت نمود:

﴿إِلَيۡهِ يَصۡعَدُ ٱلۡكَلِمُ ٱلطَّيِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ يَرۡفَعُهُ﴾[فاطر: ۱۰].

ترجمه: «کلام پاک به طرف خداوند بالا می‏رود و عمل نیکو آن را بلند می‏گرداند».

هیثمی (۹۰/۱۰) می‏گوید: در این مسعودی آمده، وی ثقه است ولی مختلط شده بود، اما بقیه رجال آن ثقه‏اند. حاکم این را روایت نموده، و گفته: صحیح الاسناد است، و در روایت وی آمده: تا اینکه با آن پیش روی رحمن می‏شتابد. منذری در ترغیبش (۹۳/۳) می‏گوید: این چنین در نسخه من آمده «یحیاً»، «می‏شتابد» - به حای مهمله و تشدید یا -، طبرانی هم این را روایت نموده، و گفته: «حتی یجی‏ء»، «تا این که می‏آید»، به جیم و ممکن این درست باشد.