پیامبر صو تعلیم اذکاری به ابودرداء که آنها را بعد از نماز بگوید
احمد، بزار و طبرانی به اسنادهایی از ام درداء لروایت نمودهاند که گفت: مردی نزد ابودرداء سآمد،ابودرداء گفت: میمانی تا چراغ را بر افروزیم، یا رونده هستی که [به سواریت] علف بدهیم؟ گفت: بلکه رونده هستم، ابودرداء گفت: پس من برایت توشهای میافزایم، که اگر بهتر از آن را نزدم مییافتم حتماً به تو توشه میدادم، نزد رسول خدا صآمدم و گفتم: ای رسول خدا، اغنیا دنیا و آخرت را بردند، نماز میگزاریم آنان هم نماز میگزارند، روزه میگیریم آنان هم روزه میگیرند و صدقه میدهند و ما صدقه نمیدهیم، گفت: «آیا تو را به چیزی دلالت نکنم، که وقتی تو آن را عمل نمودی، کسی که از تو پیش برده از تو پیش نشود، و کسی که بعد از تو بوده تو را درک نتواند، مگر کسی که مثل آنچه تو انجام میدهی انجام دهد، بعد از هر نماز سی و سه بار تسبیح میگویی، و سی و سه بار حمد و سی و چهار بار تکبیر» [۶۹۱]. هیثمی (۱۰۰/۱۰) میگوید: رجال یکی از اسنادهای طبرانی رجال صحیح‌اند. عبدالرزاق مثل این را، چنان که در الکنز (۲۹۶/۱) آمده، روایت نموده، و افزوده: و جهاد میکنند طوری که ما جهاد میکنیم و همینطور نماز فرضی [به جای میآورند].
عبدالرزاق و ابن زنجویه از قتاده به شکل مرسل روایت نمودهاند که گفت: تعدادی از فقیران مهاجرین گفتند: ای رسول خدا، ثروتمندان اجرها را بردند، صدقه میکنند و ما صدقه نمیکنیم، انفاق مینمایند و ما انفاق نمینماییم، گفت: «چه فکر میکنید، اگر مال دنیا بعضی روی بعض دیگر گذاشته شود به آسمان میرسد؟» پاسخ دادند: نخیر، ای رسول خدا، گفت: «آیا برایتان چیزی را خبر ندهم که ریشه و اصلش در زمین است، و شاخه‌هایش در آسمان؟ این که بعد از هر نماز بگویید: «لا إله إلا الله، والله اكبر، وسبحان الله والحمد لله»، البته ده بار، چون اصل اینها در زمین و شاخههایشان در آسمان است». این چنین در الکنز (۲۹۷/۱) آمده است.
[۶۹۱] صحیح. احمد و بزار و طبرانی. نگا: المجمع (۱۰/ ۱۰۰).