حیات صحابه – جلد پنجم

اعتماد عمران بن حصین در حفظ حدیث و روایتش

طبرانی در الکبیر از عمران بن حصین بروایت نموده، که گفت: از رسول خداصاحادیثی شنیدم، و آن‏ها را حفظ نمودم، و از بیان آن‏ها فقط این مرا باز می‏دارد، که یارانم در آن‏ها با من مخالفت می‏کنند. هیثمی می‏گوید: رجال آن ثقه دانسته شده‏اند. و نزد احمد از مطرف روایت است که گفت: عمران بن حصین به من گفت: ای مطرف، به خدا سوگند، می‏دانم که اگر بخواهم از رسول خدا صدو روز پی در پی حدیث بیان کنم، حدیثی را مکرر نمی‏کنم، باز مرا از این عمل این پدیده سست ساخت و بدان بدبینم گردانید، که مردانی از اصحاب محمد صیا بعضی از اصحاب محمد ص، چنان که من حاضر بودم حاضر بودند، و چنان که من شنیدم شنیدند، ولی احادیثی را بیان می‏کند که برایش‌شان مشتبه شده است، و احیاناً می‏گفت: اگر من برای‌تان حدیث بیان نمودم که از نبی خدا صشنیدم که این چنین و آن چنان می‏گوید، می‏دانم که راست گفته‏ام، و احیاناً سوگند یاد نموده می گفت: از نبی خدا صشنیدم که این چنین و آن چنان می‏گوید. هیثمی (۱۴۱/۱) می‏گوید: در این ابوهارون غنوی آمده، و من کسی را نیافتم که زندگی نامه وی را نوشته باشد.