حیات صحابه – جلد پنجم

قول پیامبر صهنگام وداع قتاده رهاوی و مرد دیگری

طبرانی و بزار از هشام بن قتاده ورهاوی از پدرش قتاده سروایت نموده‏اند که گفت: هنگامی که صمرا والی قومم گردانید، دستش را گرفتم و با او وداع کردم، پیامبر خدا صبه من گفت: «خداوند تقوی را توشه ات بگرداند. گناهت را ببخشد و هر جایی که روی آوری به‌سوی خیر رهنمونت سازد» [۸۸۲]. هیثمی (۱۳۱/۱۰) می‏گوید: رجال آن دو ثقه‏اند. و ترمذی (۱۸۲/۲) از ابوهریره سروایت نموده که مردی گفت: ای رسول خدا، می‏خواهم سفر کنم، به من توصیه نما، فرمود: «تقوی و ترس خدا را در پیش گیر و بر هر بلندی‏اللَّه اکبر بگو»، هنگامی که آن مرد روی گردانید، گفت: «اللهم اطوله العبد، و هون عليه السفر»، ترجمه: «بار خدایا، دوری را برایش نزدیک ساز، و سفر را برایش آسان گردان» [۸۸۳]. ترمذی می‏گوید: این حدیث حسن است.

[۸۸۲] صحیح. هیثمی آن را به طبرانی و بزار ارجاع داده و گفته است: رجال آن دو ثقه هستند. (۱۰/ ۱۳۱). [۸۸۳] حسن. ترمذی (۳۴۴۵) آلبانی آن را حسن دانسته است.