حیات صحابه – جلد پنجم

ابن مسعود و آموزش این دعا

ابن ابی شیبه و ابن جریر از ابن مسعود سروایت نموده‏اند که گفت: وقتی بر یکی از شما پادشاهی بود، که از کبر و ظلم وی می‏ترسید باید بگوید: «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، كُنْ لِي جَارًا مِنْ فُلان واحزابه وأشاعه مِنْ الْجِنِّ وَالإِنْسِ يفرطوا على وأن يطغوا، عَزَّ جَارُكَ، وَجَلَّ ثَنَاؤُكَ، وَلا إِلَهَ غَيْرُكَ»، ترجمه: «بار خدایا، ای پروردگار آسمان‏های هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ، از تجاوز و ظلم فلان، لشکریان وی و پیروانش، از انس و جن، پناهم بده، پناهنده ات با عزت است و ثنا و ستایشت بزرگ است و معبودی جز تو نیست»، به این صورت از وی چیزی به شما نمی‏رسد که بدش برید. این چنین در الکنز (۳۰۰/۱) آمده است. و بخاری در الادب المفرد (ص۱۰۴) از ابن مسعود این را به شکل موقوف به معنای آنچه گذشت و مختصرتر از آن روایت نموده است.

و طبرانی از ابن مسعود به شکل مرفوع روایت نموده که: وقتی یکی از شما از پادشاه ترسید باید بگوید... و آن را متذکر شده، و در روایت وی آمده: «كن لى جارا من شر فلان بن فلان - همان كسى را ذكر كند كه اراده دارد - وشر الجن والانس واتباعهم آن يفرط على احد منهم، عز جارك وجل ثناؤك، ولا إله غيرك». هیثمی (۱۳۷/۱۰) می‏گوید: در این جناده بن اسلم آمده، ابن حبان وی را ثقه دانسته، و غیر وی ضعیفش دانسته‏اند، ولی بقیه رجال آن رجال صحیح‌اند.