قول جابر درباره فرضیت قیام لیل و باز نزول رخصت
بزار از جابر سروایت نموده، که گفت: قیام لیل بر ما فرض گردید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ ١ قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا ٢﴾[المزمل: ۱-۲].
ترجمه: «ای در جامه پیچیده. شب را (به نماز) به استثنای اندک آن، قیام کن».
بنابراین برخاستیم و ایستادیم، حتی که قدمهایمان ورم نمود، آن گاه خداوند تبارک و تعالی رخصت و اجازه نازل فرمود:
﴿عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ﴾[المزمل: ۲۰]. تا آخر سوره.
ترجمه: «خداوند دانست که از شما مریض‌هایی خواهد بود» [۳۳۰].
هیثمی (۲۵۱/۲) میگوید: در این علی بن زید آمده، و دربارهاش سخن است، و ثقه هم دانسته شده.
[۳۳۰] ضعیف. بزار. در سند آن علی بن زید است که ضعیف است: المجمع (۲/ ۲۵۱).