حیات صحابه – جلد پنجم

گریه معاذ سهنگامی که مرگش فرا رسید چون نمی‏دانست که خداوند برایش چه مقدر نموده است

طبرانی از معاذ بن جبل سروایت نموده است، که گفت: هنگامی که مرگش فرا رسید، گریه نمود، به او گفت: [۶۹]چه تو را می‏گریاند؟ گفت: به خدا سوگند، من از هراس مرگ و بر دنیایی که از خود باقی می‏گذارم گریه نمی‏کنم، ولی از رسول خدا صشنیدم که می‏گفت: «آنان دو قبضه‏اند: قبضه‏ای در آتش، و قبضه‏ای در جنت»، و من نمی‏دانم که در کدام قبضه‏ها می‏باشم [۷۰]. هیثمی (۱۸۷/۷) می‏گوید: در این براء بن عبداللَّه الغنوی آمده و ضعیف می‏باشد، و حسن معاذ را درک ننموده است.

[۶۹] ممکن درست چنین باشد: به او گفته شد. [۷۰] ضعیف و منقطع. طبرانی در الکبیر (۲۰/ ۱۷۲) نگا: المجمع (۷/ ۱۸۷).