حیات صحابه – جلد پنجم

نشستن پیامبر صبا اهل ذکر بعد از نزول: ﴿وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ﴾

طبرانی از عبدالرحمن بن سهل بن حنیف سروایت نموده، که گفت: این آیه برای رسول خدا صدر حالی نازل گردید، که در یکی از خانه‌هایش تشریف داشت:

﴿وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ﴾[الکهف: ۲۸].

ترجمه: «و نفس خود را با آنان که پروردگان خود را در صبح و شام یاد می‏کنند نگه دار...».

آن گاه در طلب و جستجوی ایشان بیرون گردید، قومی را دریافت که خداوند تعالی را ذکر می‏نمودند، برخی از آنان موی‌شان پراکنده و ژولیده بود و پوست‌شان سخت و بعضی‌شان یک لباس داشت، هنگامی که ایشان را دید همراه‌شان نشست و گفت: «ستایش خدایی راست، که در امتم کسانی را گردانیده که مرا امر نموده تا نفس خودم را با ایشان نگه دارم» [۶۲۶]. این چنین در تفسیر ابن کثیر (۸۱/۳) آمده است.

[۶۲۶] صحیح. طبری در تفسیر خود (۱۵/ ۲۳۵) سند آن صحیح است. همچنین طبرانی. هیثمی می گوید: رجال آن رجال صحیح‌اند.