حیات صحابه – جلد پنجم

خودداری عمر، عثمان و علی شاز روایت حدیث

احمد، ابن عدی، عقیلی و ابونعیم در المعرفة از اسلام روایت نموده‏اند که گفت: ما وقتی به عمر سمی‏گفت‏یم: از رسول خدا صبرای ما حدیث بیان کن، می‏گفت: از این می‏ترسم که حرفی زیاد نمایم یا حرفی کم کنم، رسول خدا صگفته است: «کسی که به قصد و عمدی بر من دروغ بندد در آتش است» [۵۴۳]. این چنین در الکنز (۲۳۹/۵) آمده است. و ابن سعد و ابن عساکر از عبدالرحمن بن حاطب روایت نموده‏اند که گفت: هیچ کسی از اصحاب رسول خدا صرا ندیدم، که در حدیث بیان نمودن از عثمان ستمام‏تر و نیکوتر حدیث روایت کند، مگر این که وی از حدیث بیان نمودن می‏ترسید. این چنین در المنتخب (۹/۵) آمده است. و نزد احمد، ابویعلی و بزار از عثمان روایت است که می‏گفت: مرا از حدیث بیان نمودن از رسول خدا صاین باز نمی‏دارد، که از خوب فرا گرفتگان اصحابش نباشم، ولی من گواهی می‏دهم که از وی شنیدم می‏گفت: «کسی که بر من چیزی را بگوید که نگفته‏ام، باید جایگاهش را در آتش ببیند». و در روایت دیگری نزد ایشان از وی به شکل مرفوع آمده: «کسی که بر من دروغ گوید باید خانه‏ای در آتش بگیرد» [۵۴۴]. هیثمی (۱۴۳/۱) می‏گوید: این حدیثی است، که رجالش رجال صحیح‌اند، و در طریق اول عبدالرحمن بن ابی زناد آمده، که ضعیف می‏باشد، و [نزد بعضی] ثقه دانسته شده. بخاری و مسلم و غیر ایشان از علی سروایت نموده‏اند که گفت: وقتی برای شما از رسول خدا صحدیث بیان می‏کنم، این که از آسمان بیفتم برایم محبوب‏تر است، از این که آنچه را بگویم که وی نگفته است، و وقتی که در میان خود و شما برای‌تان صحبت نمودم جنگ فریب است [۵۴۵]. این چنین در الکنز (۲۴۰/۵) آمده است.

[۵۴۳] ضعیف. احمد و ابن عدی. در سند آن دحین بن ثابت است که هیثمی (۱/ ۱۴۲) درباره اش می گوید: ضعیف است و چیزی نیست. [۵۴۴] صحیح. احمد (۱/ ۶۵). [۵۴۵] نگا: بخاری (۳۶۱۱) مسلم (۱۰۶۶).