حدیث ابن عمر درباره دعای پیامبر صدر صبح و شام
ابن ابی شیبه از عبداللَّه بن عمر بروایت نموده، که گفت: از رسول خدا صشنیدم که در دعایش هنگامی که شام و صبح مینمود، میگفت، و آن را تا ترک گفتن دنیا - یا تا وقت مردن - ترک ننمود: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي دِينِي وَدُنْيَاىَ وَأَهْلِي وَمَالِي اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِي وَآمِنْ رَوْعَاتِي اللَّهُمَّ احْفَظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَىَّ وَمِنْ خَلْفِي وَعَنْ يَمِينِي وَعَنْ شِمَالِى وَمِنْ فَوْقِى وَأَعُوذُ بِعَظَمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِي»، ترجمه: «بار خدایا، من از تو در دنیا و آخرت عافیت میخواهم، بار خدایا، من از تو عفو و عافیت را در دین و دنیایم و خانواده و مالم سئوال مینمایم، بار خدایا، عورتهایم را بپوشان و ترس هایم را به امن و آرامش مبدل گردان، بار خدایا مرا از پیش رویم، از عقبم، از راستم، از چپم و از بالایم حفاظت نما، و به عظمتت پناه میبرم که از زیر پایم هلاک کرده شوم»، جبیر بن سلیمان میگوید: هدف از (اغتال من تحتی)، «از زیر پایم هلاک کرده شوم»، خسف یا در زمین فرو رفتن است، و نمیدانیم این تفسیر، قول پیامبر صاست یا قول جبیر [۸۵۵]، این چنین در الکنز (۲۹۴/۱) آمده است.
[۸۵۵] صحیح. ابوداوود (۵۰۷۴) احمد (۲/ ۲۵) حاکم (۱/ ۵۱۷) ابن ماجه (۳۸۷۱) آلبانی آن را صحیح دانسته است.