حیات صحابه – جلد پنجم

شدت اهتمام و توجه پیامبر صبه دو رکعت قبل از نماز صبح

بخاری و مسلم و غیر ایشان از عایشه لروایت نموده‏اند که گفت: آنقدر که پیامبر صدو رکعت صبح را محافظت می‏نمود دیگر نوافل را نمی‏نمود. و در روایتی نزد ابن خزیمه آمده: عایشه گفت: رسول خدا صرا آن چنان که به‌سوی دو رکعت فجر، شتابان و به سرعت می‏دیدم، به‌سوی هیچ چیز دیگری از خیر و غنیمت نمی‏دیدم [۳۱۵]. این چنین در الترغیب (۳۶۱/۱) آمده است.

و بخاری از عایشه لروایت نموده که: پیامبر صچهار رکعت قبل از ظهر و دو رکعت قبل از بامداد را ترک ننموده و نمی‏گذاشت [۳۱۶].

و ابوداود (۲۵۹/۲) از بلال سروایت نموده که: وی نزد رسول خدا صآمد، تا وی را برای نماز بامداد خبر کند، ولی عایشه لبلال را به کاری که از وی خواست مشغول گردانید، تا اینکه سپیده صبح دمید، و صبح خوب روشن شد، آن گاه بلال برخاست و پیامبر صرا برای نماز خبر نمود، و چند بار این کار را تکرار نمود، ولی رسول خدا صبیرون نشد، هنگامی که بیرون شد برای مردم نماز داد، و بلال به او خبر داد، که عایشه وی را به کاری که از وی خواست مشغول ساخت، تا این که صبح خیلی روشن شد، و در عین حال پیامبر صدر بیرون رفتن به سویش تأخیر نمود، فرمود: «من دو رکعت نماز فجر را می‏خواندم»، گفت: ای رسول خدا، تو خیلی وقت‏ها صبح را روشن نموده برآمدی، فرمود: «اگر بیشتر از آنچه صبح نمودم صبح را روشن‏تر می‏نمودم، باز هم آن دو رکعت را می‏خواندم، و آن را، بجا، درست و خوب می‏خواندم» [۳۱۷]. اسناد آن، چنانکه نووی در ریاض الصالحین (ص۴۱۶) گفته، حسن است.

[۳۱۵] بخاری (۱۱۶۳) مسلم (۴۲۴). [۳۱۶] بخاری (۱۱۸۲). [۳۱۷] صحیح. ابوداوود (۱۲۵۷) آلبانی آن را در صحیح ابوداوود (۱۱۲۰) صحیح دانسته است.