حیات صحابه – جلد پنجم

دعای ابودرداء و ابن عباس ببرای برطرف ساختن دشواری و سختی

حاکم از ابودرداء سروایت نموده، که گفت: هر بنده‏ای که بگوید: «حَسْبِىَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ»، ترجمه: «خداوند برایم کافی است، معبودی جز وی وجود ندارد، بر وی توکل نمودم و او پروردگار عرش بزرگ است»، هفت بار، به آن صادق باشد یا کاذب، خداوند کفایت اراده و هدفش را می‏نماید [۹۳۸]. این چنین در الکنز (۳۰۰/۱) آمده است.

و بخاری در الادب المفرد (ص۱۰۵) از ابن عباس روایت نموده، که گفت: کسی که برایش اندوه، غم یا دشواری نازل شود یا از سلطان بترسد، و با این کلمات دعا کند، از وی قبول می‏شود: «اسالك بلا إله إلا انت رب السماوات السبع ورب العرش العظيم، واسالك بلا إله إلا انت رب السماوات السبع ورب العرش الكريم، واسالك بلا إله إلا انت رب السماوات السبع والارضين السبع وما فيهن، انك على كل شى‏ء قدير»، ترجمه: «تو را به این سئوال می‏کنم، که معبودی جز تو، که پروردگار آسمان‏های هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ هستی وجود ندارد، و تو را به این سئوال می‏کنم، که معبودی جز تو، که پروردگار آسمان‏های هفتگانه و پروردگار عرش کریم هستی وجود ندارد، و تو را به این سئوال می‏کنم، که معبودی جز تو، که پروردگار آسمان‏های هفتگانه و زمین‏های هفتگانه و آنچه در آن هاست هستی وجود ندارد، تو بر همه چیز قادر و توانا هستی». بعد از آن نیاز و حاجتت را از خداوند سئوال کن [۹۳۹].

[۹۳۸] صحیح. حاکم و ابوداوود (۵۰۸) آلبانی آن را در صحیح الجامع (۵۷۴۵) صحیح دانسته است. [۹۳۹] بخاری در ادب المفرد (۱/ ۲۴۸).