حیات صحابه – جلد پنجم

قول براء درباره دعای پیامبر صدر وقت خواب

ابن جریر - و آن را صحیح دانسته - و ابن ابی شیبه از براء سروایت نموده‏اند که گفت: پیامبر صوقتی به بستر خوابش می‏رفت می‏گفت: «اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَسْلَمْتُ نَفْسِي وَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ وَجْهِي، وإِلَيْكَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِي، وَإِلَيْكَ الْجَأْتُ ظَهْرِي، رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلاَّ إِلَيْكَ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ»، ترجمه: «بار خدایا، نفسم را به تو تسلیم نمودم، و رویم را متوجه تو ساختم، و امرم را به تو سپردم، و پشتم را به‌سوی تو جای دادم، این همه به خاطر ترس و رغبت به‌سوی تو بوده است، پناهگاه نجاتی از تو جز به‌سوی تو نیست، به کتابت که نازل نموده‏ای و نبی‏ات که ارسال کرده‏ای ایمان آوردم» [۸۶۵]. این چنین در الکنز (۶۷/۸) آمده است.

[۸۶۵] بخاری (۱۱/ ۱۱۵ فتح الباری) مسلم در کتاب الذکر (۵۷) احمد (۴/ ۲۸۵).