حیات صحابه – جلد پنجم

دعای پیامبر صبرای امتش و قول خداوند به وی: ما تو را درباره امتت راضی خواهیم نمود

ابن وهب از عبداللَّه بن عمرو بروایت نموده که: رسول خدا صقول ابراهیم÷را تلاوت نمود:

﴿رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضۡلَلۡنَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاس﴾[ابراهیم: ۳۶].

ترجمه: «پروردگارا! این‏ها بسیاری از مردم را گمراه کرده‏اند».

و قول عیسی ÷را:

﴿إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَ﴾[المائدة: ۱۱۸].

ترجمه: «اگر ایشان را عذاب کنی آنان بندگان تواند».

بعد از آن دست‌هایش را بلند نموده گفت: «اللَّهُمَّ أُمَّتِي، اللَّهُمَّ أُمَّتِي، اللَّهُمَّ أُمَّتِي»، ترجمه: «بار خدایا امتم، بار خدایا امتم، بار خدایا امتم» و گریست، آن گاه خداوند گفت: ای جبریل نزد محمد برو - و پروردگارت عالم‏تر است - و از او بپرس که چه تو را می‏گریاند؟ جبریل ÷نزدش آمد، و رسول خدا صاز آنچه گفته بود خبرش داد، خداوند فرمود: نزد محمد برو و به او بگو: ما تو را درباره امتت راضی خواهیم ساخت و غمگینت نمی‏کنیم [۷۹۰]. این چنین در تفسیر ابن کثیر (۵۴۰/۲) آمده است.

[۷۹۰] مسلم (۲۰۲) ابن جریر (۱۳/ ۲۲۹) ابن ابی حاتم (۴/ ۱۲۵۴).