حیات صحابه – جلد چهارم

قول عروه بن مسعود درباره تعظیم پیامبر صاز طرف اصحاب ش

در حدیث صلح حدیبیه [۸۰]نزد بخاری و غیر وی از مِسْوَربن مَخرمه و مروان گذشت که: بعد از آن عروه به دقت متوجه اصحاب پیامبر صشد، و آن‏ها را با چشمانش نظاره می‏کرد.

عروه می‏گوید: به خدا سوگند، پیامبر صآب بینی را نمی‏انداخت، مگر اینکه به دست مردی از آن‏ها می‏افتاد، و او آن را به صورت و پوستش می‏مالید، و اگر ایشان را امر می‏نمود، بر آن مبادرت می‏ورزیدند، و چون وضو می‏کرد، نزدیک می‏بود بر آب وضوی وی با هم بجنگند، و چون صحبت می‏نمود، صداهای خود را نزد وی پائین می‏آوردند به خاطر تعظیم و احترامش به نظر تند به وی نگاه نمی‏نمودند. عروه به طرف یاران خود برگشت و گفت: ای قوم، به خدا سوگند، من در وفدهایی نزد پادشاهان رفته‏ام، و نزد قیصر و کسری و نجاشی [در کشورهای شان] رفته‏ام، به خدا سوگند هیچ پادشاهی را هرگز ندیدم، که اصحابش او را چنان احترام و تعظیم نمایند، که اصحاب محمد، محمد را تعظیم و احترام می‏کنند.

[۸۰] بیهقی (۲۲۰/۱).