حیات صحابه – جلد چهارم

ابوعبیده بن جراح سو کشتن پدرش در روز بدر

ابونعیم [۱]از ابن شَوذَب روایت نموده، که گفت: پدر ابوعبیده بن جراح در روز بدر به پسرش ابوعبیده سمتعرض می‏شد، و ابوعبیده ساز وی روی می‏گردانید، چون پدرش [در این عمل خود] مبالغه نمود، ابوعبیده به طرفش برگشت و او را به قتل رسانید. و خداوند أدرباره وی هنگامی که پدرش را به قتل رسانید این آیه را نازل نمود:

﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ أُوْلَٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ﴾[لمجادلة: ۲۲] [۲].

ترجمه: «هیچ قومی را که به خدا و روز آخرت ایمان دارند، نمی‏یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند که آنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندان آن‏ها باشند، آنها کسانی هستند که خداوند ایمان را بر صفحه قلب‏هایشان نوشته است» [۳].

[۱] الحلیه (۱۰۱/۱). [۲] ضعیف. حاکم (۳/ ۲۶۵) ابونعیم در الحلیة (۱/ ۱۰۱). [۳] بیهقی (۲۷/۹) و حاکم (۲۶۵/۳) این را از عبداللَّه بن شوذب به مانند آن روایت نموده‏اند. بیهقی می‏گوید: این روایت منقطع است. و طبرانی نیز این را به سند جید از ابن شوذب به مانند آن، چنان که در الإصابه (۲۵۳/۲) آمده، روایت نموده است.