حیات صحابه – جلد چهارم

گریه اهل صفه در وقت نزول آیه اى

بیهقی از ابوهریره سروایت نموده، که گفت: هنگامی که نازل شد:

﴿أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ ٥٩ وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ ٦٠﴾[النجم: ۵۹-۶۰].

ترجمه: «آیا از این سخن تعجب می‏کنید و می‏خندید و گریه نمی‏کنید».

آن‏گاه اصحاب صفه گریه نمودند، حتی که اشک‌هایشان بر گونه‏های‏شان جاری شد، هنگامی که پیامبر خدا صصدای گریه‌شان را شنید با آنها گریه نمود، و ما به گریه وی گریه نمودیم، پیامبر خدا صفرمود: «کسی که از ترس خدا گریه کند داخل آتش نمی‏شود، وکسی که بر گناه مداومت کند داخل جنت نمی‏گردد، و اگر گناه نمی‏کردید خداوند قومی را می‏آورد که گناه میکردند، و آنها را می‏بخشید» [۱۵۳۵]. این چنین در الترغیب (۱۹۰/۵) آمده است.

[۱۵۳۵] ضعیف. بیهقی و بغوی (۱۴/ ۳۶۴) آلبانی آن را در ضعیف الترغیب (۱۹۳۲) ضعیف دانسته است و گفته است: اما جمله‌ی پایانی از حدیث ابوهریرة بصورت مرفوع دارای اصل می‌باشد. همچینن در صحیح مسلم و غیره و همچینن در الصحیحة (۹۶۸) تخریج شده است./ پایان سخن آلبانی. من می‌گویم: همینطور جمله‌ی اول دارای شواهدی از حدیث ابوهریرة نزد ترمذی و نسائی و حاکم موجود است و بر اساس این شواهد صحیح لغیره است چنانکه در «صحیح الترغیب» (۳۳۲۴) و صحیح الجامع (۷۷۷۸) آمده است. تنها جمله‌ی میانی می‌ماند که شاهدی برای آن نیافتم.