حیات صحابه – جلد چهارم

حدیث ابوسعید خُدرى در باره کسى که در مدینه وفات مى‏نمود

ابن سعد [۷۰]از ابوسعید خدری سروایت نموده، که گفت: در اوایل آمدن پیامبر خدا صبه مدینه اگر مرگ به سراغ یکی از ما فرا می‏رسید، نزد پیامبر صمی‏آمدیم و او را خبر می‏نمودیم، و او بر سر وی حاضر می‏شد و برایش مغفرت می‏خواست، و هنگامی که وفات می‏کرد پیامبر صو همراهانش بازگشت می‏نمودند، و گاهی تا دفن شدن وی می‏نشست، و گاهی این انتظار برای پیامبر خدا صطولانی می‏شد. هنگامی که از تکلیف و مشقت آن بر پیامبر صترسیدیم، قوم با خود گفتند: به خدا سوگند، اگر پیامبر صرا از مرگ کسی تا درگذشتش خبر نکنیم بهتر است. وقتی که درگذشت آن گاه خبرش نماییم، و در این نه مشقت بر وی می‏باشد و نه انتظار و توقف. می‏گوید: ما این را انجام دادیم. می‏افزاید: بعد از آن او را پس از درگذشت میت خبر می‏نمودیم، و او به‌سوی وی آمده بر سرش نماز می‏خواند، و برایش طلب مغفرت می‏نمود، و گاهی با همین کار بازگشت می‏کرد، و گاهی هم تا دفن شدن میت توقف می‏نمود، و ما مدتی این کار را (همچنان) به این شکل انجام می‏دادیم. بعد از آن گفتند: به خدا سوگند، اگر ما باعث آمدن پیامبر خدا صنشویم، و میت را نزد وی ببریم و بعد کسی را به دنبال او بفرستیم تا نزدیک خانه‏اش بر وی نماز بخواند، این برای پیامبر صآسان‏تر و بدون تکلیف خواهد بود. می‏گوید: بعد ما همینطور نمودیم. محمد بن عمر می‏گوید: و به همین علت آن مکان، جای جنازه‏ها نامیده شد، چون جنازه‏ها به‌سوی آن برده می‏شدند. بعد این عمل مردم ادامه پیدا کرد که جنازه‌هایشان را تا امروز بدانجا می‏برند و بر آن در همان جا نماز می‏گذارند.

[۷۰] همان منبع (۲۵۷/۱).