حیات صحابه – جلد چهارم

ایراد گرفتن على بر کسى که او را بر ابوبکر فضیلت داد

خیثمه و ابن عساکر از ابوزناد روایت نموده‏اند که گفت: مردی به علی سگفت: ای امیرالمؤمنین چرا مهاجرین و انصار ابوبکر را مقدم نمودند در حالی که فضایل تو بر وی زیاد است، و قبل از وی اسلام آورده‏ای، و نسبت به او سابقه دارتر هستی؟ گفت: اگر قریشی باشی، گمان می‏کنم از عائذه [۷۳۰]باشی، گفت: آری، علی فرمود: اگر مؤمن در پناه خدا نمی‏بود می‏کشتمت، و اگر باقی ماندم ترس فراگیری از من به سراغت خواهد آمد، وای بر تو! ابوبکر در چهار چیز از من سبقت داشت: وی در امامت [۷۳۱]، پیش شدن به امامت، هجرت و رفتن به‌سوی غار و اظهار اسلام از من سبقت داشت، وای بر تو، خداوند همه مردم را ذم نموده، و ابوبکر را ستوده و گفته است:

﴿إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ﴾[التوبة: ۴۰].

ترجمه: «اگر او را یاری نکنید، خداوند او را یاری نمود» [۷۳۲].

[۷۳۰] قبیله‏ای از قریش است. [۷۳۱] ممکن است تصحیف از «ایمان» باشد. [۷۳۲] البته مدح ابوبکر سکه اینجا مقصود است از باقى آیت دانسته مى‏شود، و آن چنین است: ﴿إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ ٱثۡنَيۡنِ إِذۡ هُمَا فِي ٱلۡغَارِ إِذۡ يَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا﴾[التوبة: ۴۰]. ترجمه: «آن هنگام که کافران او را از (مکه) بیرون کردند، در حالی که دومین نفر بود، در آن هنگام که آن دو در غار بودند و او به همراه خود (ابوبکر صدیق) - گفت: غم مخور خدا با ماست».