حیات صحابه – جلد چهارم

اقوال حذیفه درباره امر به معروف و نهى از منکر

ابونعیم [۱۶۲۵]از ابورقّاد روایت نموده، که گفت: با مولای خود که پسر خردسالی بودم بیرون آمدم، و با حذیفه سبر خوردم که می‏گفت: اگر در زمان پیامبر خدا صانسان کلمه [نفاق] را بر زبان می‏آورد به آن منافق می‏گردید، و من اکنون آن کلمه را از هر یک از شما در یک نشستن چهار بار می‏شنوم، باید به معروف امر کنید، از منکر نهی نمایید، و باید به خیر تشویق کنید، در غیر آن همه‌تان را خداوند به عذاب ریشه کن می‏سازد، یا این که شریرهای‌تان را بر شما مسلط می‏سازد، و بعد از آن خوب‏ها و برگزیده‏های‌تان دعا می‏کنند، و دعای‌شان قبول نمی‏شود [۱۶۲۶].

و نزد ابونعیم [۱۶۲۷]از حذیفه سروایت است که گفت: کسی را که از ما نیست خدا لعنت کند، به خدا سوگند، یا امر به معروف و نهی از منکر می‏کنید یا این که در میان خود می‏جنگید، و شریرهای‌تان بر خوب‏های‌تان مسلط می‏شوند، و آنان را می‏کشند حتی که هیچکس باقی نمی‏ماند، تا امر به معروف و نهی از منکر نماید، بعد از آن خداوند ﻷرا دعا می‏کنید، و او دعای شما را به خاطر کینه و غضبش بر شما قبول نمی‏کند. و نزد وی [۱۶۲۸]همچنان از حذیفه سروایت است که گفت: بر شما زمانی خواهد آمد، که بهترتان در آن کسی باشد که به معروفی امر نکند، و از منکری نهی ننماید [۱۶۲۹].

[۱۶۲۵] الحلیه (۲۷۹/۱). [۱۶۲۶] ابن ابی شیبه مانند این را، چنان که در الکنز (۱۴۰/۲) آمده، روایت نموده است. [۱۶۲۷] الحلیه (۲۷۹/۱). [۱۶۲۸] ۲۸۰/۱. [۱۶۲۹] ابن ابی شیبه این را از وی به مانند آن، چنان که در الکنز (۱۴۰/۲) آمده، روایت نموده است. و این را ابن ابی الدنیا در کتاب الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر از ابوسعید خدری سبه مانند آن، چنان که در الکنز (۱۴۰/۲) آمده، روایت کرده است.